Rob de Nijs

Rob de Nijs

Rob de Nijs kwam ter wereld als zoon van een rijschoolhouder. Vanwege astmatische bronchitis werd hij op zesjarige leeftijd ingeschreven bij een openluchtschool in het Oosterpark. Toen hij acht jaar oud was, begon hij met accordeonlessen.

Robby and The Apron Strings

In mei 1960 maakte hij via Bob Bouber, directeur van de cabaretschool waar hij studeerde, kennis met de muzikanten Jan de Hont, Hans de Hont, Roel Vredeveld en Henny van Pinxteren. Zij vormden de band The Apron Strings en waren op zoek naar een zanger. Na zijn toetreding werd de naam gewijzigd naar Robby and The Apron Strings. Niet lang daarna trad de band op in het voorprogramma van Peter Kraus in de Doelenzaal. Robs broer Bert de Nijs sloot zich aan als extra gitarist. Op 15 oktober 1960 won de groep een talentenjacht van Polydor. In 1962 viel de formatie uit elkaar, waarna Rob en Bert een nieuw muzikaal project startten onder de naam Rob de Nijs en de Lords.

Op 19-jarige leeftijd, in 1962, behaalde De Nijs met deze band de overwinning in een talentenjacht, wat hem een platencontract opleverde. De eerste singles (De liefste die ik ken en Jenny) sloegen niet aan, maar in 1963 werd Ritme van de regen een groot succes met bijna 100.000 verkochte exemplaren. Datzelfde jaar deed hij mee aan het songfestival in Knokke.

Rob de Nijs en de Lords

Juni 1963 markeerde de oprichting van de eerste fanclub rondom Rob de Nijs en de Lords. Een jaar later, in 1964, verscheen zijn solodebuut Dit is Rob de Nijs, waarvoor hij zijn eerste Edison Award ontving. In 1964 en 1965 presenteerde hij als hoofdrolspeler het VARA-programma TV-magazine, waarin hij samenwerkte met de Lords en artiesten als Trea Dobbs, Ria Valk en Marijke Merckens. In november 1965 gingen De Nijs en de Lords uit elkaar, waarna hij enige tijd werkzaam was bij Circus Boltini. In 1968 begon hij in Bergen op Zoom met optredens in clubs van zijn toenmalige schoonvader Jan Hesseling, gelegen aan de Lievevrouwestraat.

Televisie carrière

Aan het einde van 1969 kreeg De Nijs een rol als Bello Billy Biggelaar in de kinderserie Oebele. Dit bracht hem in 1971 de rol van Bertram Bierenbroodspot in de KRO-serie Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?, een productie die tot 1976 liep.

In 1970 nam Rob de Nijs deel aan de musical Salvation, waar hij in aanraking kwam met Lennaert Nijgh. Nijgh zag potentie in De Nijs en besloot samen met Boudewijn de Groot enkele nummers voor hem te schrijven, in een poging zijn carrière nieuw leven in te blazen.

De samenwerking leverde in mei 1973 het eerste succes op met Jan Klaassen de trompetter, dat de hitlijsten bereikte. In september volgde Dag zuster Ursula, waarna bescheiden hits als Mirella en Hé speelman verschenen. Niet veel later bracht De Nijs een van zijn meest iconische nummers uit: Malle Babbe, een lied dat ook Boudewijn de Groot regelmatig zelf zou zingen. De albums In de uren van de middag en Kijken hoe het morgen wordt kwamen eveneens uit deze periode en werden door De Groot geproduceerd. Na deze projecten eindigde hun samenwerking, al bleef Nijgh betrokken als tekstschrijver.

Tijdens het televisieseizoen 1974-1975 kreeg De Nijs zijn eigen programma, NL Tippers, waarin hij samen met andere Nederlandse artiesten optrad. Dit werd uitgezonden door de TROS.

In 1976 werd hij door het NIPO uitgeroepen tot populairste zanger van Nederland. Een jaar later kreeg hij een eigen VARA-special, en in 1980 werd hij door de lezers van de Hitkrant opnieuw gekozen als populairste zanger van het land. In datzelfde jaar bereikte zijn album Met je ogen dicht de eerste plaats in de Album Top 100.

Belinda Meuldijk

In 1980 ontmoette De Nijs Belinda Meuldijk, die vanaf het album De regen voorbij (1981) een groot deel van zijn songteksten zou schrijven. In 1983 werd haar nummer L.A.T. bekroond met de Conamusprijs voor beste Nederlandstalige lied van het jaar.

Zijn 20-jarig jubileum als artiest vierde De Nijs in 1982 met een concert in Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht. De opname van deze show verscheen onder de titel Springlevend op LP. Aansluitend begon hij als een van de eerste Nederlandse artiesten een uitgebreide theatertournee.

In 1985 scoorde hij zijn tot dan toe grootste hit met Alles wat ademt, een vredeslied geschreven door Gerard Stellaard, Nijgh en Meuldijk. Dit nummer steeg tijdens de kerstperiode naar de tweede plaats in de hitlijsten. De zin “Laat alles wat ademt in vrede bestaan” is afkomstig uit Psalm 150, vers 6. In 1996 behaalde De Nijs zijn eerste en enige nummer 1-hit met Banger hart, dat vijf weken de top van de Mega Top 50 aanvoerde. In 2000 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Jaren 2000 – 2025

In 2001 werd Rob de Nijs bekroond met de Radio 2 Zendtijd Prijs, een onderscheiding die door Conamus en Radio 2 wordt uitgereikt aan artiesten met een blijvende impact op de Nederlandse radio. Tijdens de ceremonie brachten diverse muzikanten, waaronder Boudewijn de Groot, Hans Vermeulen, Frédérique Spigt en Skik, een eerbetoon door zijn nummers live te vertolken. Later dat jaar trad De Nijs als speciale gast op bij Night of the Proms in Nederland, waar hij zowel zijn recente hit Banger Hart als de klassieker Malle Babbe ten gehore bracht.

In mei 2007 nam hij samen met Julien Clerc een nieuwe versie op van This Melody, vertaald door Jan Rot. Het album, bestaande uit uitsluitend Franse liedjes, ondervond enige vertraging in de release vanwege onenigheden tussen Meuldijk en De Nijs. Uiteindelijk verscheen het op 14 maart 2008 in de winkels.

Op 16 maart 2008 vierde De Nijs zijn 45-jarig jubileum als artiest met een concert in een uitverkocht Carré, samen met het Metropole Orkest. Tijdens dit optreden, dat samenviel met het bereiken van zijn pensioengerechtigde leeftijd, werd aangekondigd dat een tulp naar hem zou worden vernoemd. De burgemeester van Anna Paulowna maakte dit bekend, en de officiële doop van de bloem vond plaats in mei, tijdens de Bloemendagen.

In 2009 nam De Nijs deel aan de eerste editie van het EO-programma De Mattheus Masterclass, waarin artiesten zonder klassieke achtergrond delen uit Bachs Matthäuspassion opvoerden in de Sint-Vituskerk te Hilversum. Later dat jaar was hij ook gastartiest tijdens de concertreeks van De Toppers in de Amsterdam ArenA.

Het album Eindelijk vrij verscheen in 2010. Deze plaat werd opgenomen in Louisiana met lokale studiomuzikanten en geproduceerd door Daniël Lohues. Het bevat bijdragen van onder anderen Huub van der Lubbe, Joost Nuissl en A.J. Croce, die toevallig in dezelfde studio aanwezig was en ook meespeelde op de opnames. In de videoclip van Nog steeds geen rock & roll verscheen De Nijs in de gedaante van Elvis Presley.

Op 13 januari 2013 vierde hij zijn zeventigste verjaardag met een groots concert in Carré. Naast De Nijs zelf traden diverse muzikale vrienden op, waaronder Spinvis, Jan Rot, Henk Hofstede, Loeki Knol en Wieteke van Dort. Tijdens deze avond kondigde hij aan samen met Spinvis aan een nieuw album te gaan werken.

In datzelfde jaar was hij deelnemer aan het vijfde seizoen van De beste zangers van Nederland, waarin hij samen met onder anderen Simone Kleinsma, Tim Douwsma, Angela Groothuizen en Bastiaan Ragas bekende nummers vertolkte. Hij koos daarbij vooral Engelstalige klassiekers, zoals Always on My Mind en Can’t Help Falling in Love van Elvis Presley en Lady Madonna en Something van The Beatles.

In 2014 bracht De Nijs het album Nieuwe Ruimte uit, waarop zowel covers als nieuwe nummers stonden. Opmerkelijk was dat Boudewijn de Groot voor het eerst sinds 1975 weer een bijdrage leverde en dat Belinda Meuldijk, ondanks hun scheiding, drie teksten voor het album schreef. In 2017 verscheen Niet voor het laatst, met medewerking van onder anderen Spinvis, Daniël Lohues, Frederique Spigt en Paskal Jakobsen.

Tot en met 2019 bleef De Nijs optreden en wist hij met zijn jubileumshow veel publiek te trekken. In augustus van dat jaar kwam hij echter ongelukkig ten val tijdens een concert in Naaldwijk. Op 17 september maakte hij bekend dat hij het jaar daarop zou stoppen met optreden, vanwege de ziekte van Parkinson. Zijn afscheidstournee zou in 2020 door heel Nederland reizen en eindigen in Amsterdam, de stad waar zijn carrière ooit begon. Dit traject werd vastgelegd in de documentaire Rob de Nijs – Niet voor het laatst, die op televisie werd uitgezonden.

Op 13 maart 2020 was De Nijs te gast bij De Wereld Draait Door, waar hij live twee nummers van zijn laatste album vertolkte. De titelsong Niet voor het laatst bereikte de eerste plaats in de iTunes Top 100.

Laatste album

Zijn afscheidsalbum ’t Is mooi geweest werd op 6 november 2020 uitgebracht, vergezeld door een boek. Tijdens een optreden in het programma Op1 brachten Danny Vera en Paskal Jakobsen een vertolking van de nieuwe single Wat als later nu is. In november eerde Omroep MAX hem als ‘gouden held van de Nederlandse muziek’, waarbij de 3J’s hun versie van Foto van vroeger ten gehore brachten.

Op 21 november 2021 nam De Nijs afscheid van zijn Belgische fans met een afscheidsconcert in het Sportpaleis in Antwerpen. De Vlaamse documentairemaker Eric Goens volgde hem tijdens deze voorbereidingen en maakte een tweedelige reportage, die in België op VRT 1 en in Nederland op Videoland werd uitgezonden.

Afscheid van het publiek

Het definitieve afscheid van zijn Nederlandse publiek vond plaats op 22 juni 2022 in de Ziggo Dome in Amsterdam. In oktober 2023 werd deze bijzondere avond bekroond met de Televizier-Ring Impact, een prijs die zijn vrouw Jet namens hem in ontvangst nam, terwijl De Nijs en hun zoon Robbert de uitreiking op televisie volgden.

Na zijn afscheid gaf zijn begeleidingsband Pur Sang – die hem meer dan veertig jaar muzikaal ondersteunde – diverse grote concerten in Vlaanderen, waarin zijn muziek centraal stond.

Vanaf 9 februari 2025 zal de musical Malle Babbe, geproduceerd door MediaLane, te zien zijn in Nederlandse theaters. Deze voorstelling brengt het levensverhaal van Rob de Nijs op het toneel, met René van Kooten in de hoofdrol.

Bronnen

• Website Rob de Nijs
• Rob de Nijs op Wikipedia
• Mooiste van Rob de Nijs